Üzgünüm Oğul

bir gece kondu misaliyim
yıkılmaya mahkum
yükseklere yenilmişim
kaç zamandır hissetmişim gövdemde
dozerin ağırlığını
ezip geçecek diye beni.

bacamdan tütemiyecek artık
kağıtların naylon torbaların dumanı
sıcak bir yuva görüntüsü veremiyeceğim
üzgünüm oğul

sokaklarda üşüdüyünde
sıcaklığıma sığınamıyacaksın artık
kiremitlerimden yağmur ninnilerini
duyamıyacaksın üzgünüm oğul

gözlerinden umutları çalacaklar
kuytu soğuklarına sende direneceksin
seninde alınacak elinden
kalemin var defterin
ve daha okuyamadığın kitabın
direnmessen üzgünüm oğul