Üzülme

Gönül denen kuyuda bir damlacık yaş kaldı,
Varsın o da kurusun pınarın var üzülme.
Baharları çaldılar şimdi sana kış kaldı
Kara kışa dayanan, çınarın var üzülme.


Bağımda gonca güle baykuşlar bindirilmiş
Güllerimin kokusu dikene sindirilmiş
Her cai yanan bülbül dalından indirilmiş
Rengi solsa güllerin baharın var üzülme .

Beton degil topraktan koca bir dam
Beyaz değil duvarlar, neden karanlık odam,
Bilmem hangi hesabı yanlış yaptı bu adam,
Sana kaderi çizen mimarın var üzülme.

Kapıda ki mezarcı ölüm belgesi sordu,
Benden önce tabutun mızrak gölgesi durdu,
Nerede bu meftanın şimdi bölgesi yurdu,
Küllerin savrulduğu hisarın var üzülme.

Her yer tellal, pazardan gelen dayak sesleri,
Sanki bu gaiblerden gelen ayak sesleri,
Örümceğe dolanmış kandillerin hisleri,
Beni derinden yıkan nazarın var üzülme.

Beki bir saray düşer belki yalı birine,
Gelmez ki senden giden koysan eski yerine,
Dillerin düğümlenir kızarsın kaderine,
O toprağa can veren bir varın var üzülme.


Pusulasız bu rüzgar neden tersine döndü,
Farkındamı değilsin hasat mevsimi dündü,
Tüm hesablar kapanmış böyle nasıl bir gündü ,
Gün ha battı batacak yarının var üzülme.


Belki bir derya olur akan yaşlarımızdan,
Belki bir hisar olur kırık taşlarımızdan,
Belki bir bahar olur soğuk kışlarımızdan,
Evim barkım yok deme, mezarın var üzülme.