Üzülme

üzülme;
tekrar yaratılacağız,
bizi oyun görmeyen,
genç tanrıların elinde.
belki ağaçlar daha yeşil,
denizler daha mavi,
gökyüzü bu kadar uçsuz bucaksız olmayacak,
olmayacak belki hiç biri eskisi gibi,
ama biz insan olacağız...

üzülme;
yaşlı bezmiş tanrılar ölecek,
biz onuruyla yaşamak istedikçe,
mizahlı bir ölüm onları da öldürecek,
ve diyecekler:
demek ölümsüz değiliz...
yeter ki sen üzülme....

üzülme;
genç tanrılar
yeni ağaçlar dikecek,
üstünde kuşların özgürce öttüğü.
yeni ekmekler yaratacak,
almak için Berkin Elvan'ların ölmediği.
yeni dağlar yaratacak,
içinde insanların ölmek zorunda olmadığı.
yeni bir güneş verecek bize,
karanlığı sindiren.
yeni sokaklar yapacak,
babaların çocukların elini tutuğu,
tutarken Uğur Kaymaz'ların kurşunlanmadığı.

üzülme;
daha güzel hayaller kuracaz:
hayaller -hayal içinde
sorgulamayacağız zamanı...
yoz aşklar bitecek,
bitecek tek soluklu ilişkiler,
aşk bir masal olmayacak,
özümde,özünde yaşanacak,
aldatma olmayacak,
ikiyüzlülük olmayacak.
ikimiz aşk olacağız-aşık değil.

hani nasıl dayanabildik bunca şeye
hani nasıl duyarsızlaştık diyeceksin,
sen yine de üzülme,
genç tanrılar,
biz ölümlülerin,
devrimini anlayacak,
anlayacak;
bunca yıl,
köhnemiş...
yozlaşmış...
kökleri korumuş....
kokmuş...
içinde sürüngenleri,böcekleri barındıran...
ihanetle,
karanlıkla,
kanla beslenen:
bu ağacı...
neden devirdiğimizi,
onlar da bizden güç bulacak:
genç elleriyle...