Üzülme Bebeğim!..

Yine daldı kahverengi gözlerin
Hep ağlamaklı oluyor,dudakların
Mahzun duruyor o tatlı bakışların
Dertlerini yansıtıyor sanki acı tebessümlerin...

Dost dediğin ölümüne bağlanmalı
O da seninle yanmalı,gülmeli,ağlamalı
Gitmelerin ardından çaresiz olmamalı
Gerekirse kalemiyle haykırmalı...

Üzülme bebeğim!..Boş yere yazık etme kendine
Eriyip gidiyorsun kederlerinle
Gerçek sevenlerin bak hep seninle
Yeter ki sen ağlama...ağlama...

Sen,dön artık kalemine
Anlayan anlayacaktır gerçeği şiirlerinle
Bak!..Dimdik duruyorsun asaletinle
Kuyunu kazanlar,yakında girecekler yerin dibine...

Üzülme bebeğim...Üzülme bebeğim...
Kahverengi gözlerin her daim gülecek
Bu kabuslar bir gün unutulacak
Güneş bir sana da doğacak...Hep seninle olacak...



Giden sevgili ,her zaman yüreğimde yaşayacak...

kastamonu