Uzun Bir Aradan Sonra Tekrar Yazmak

Uzun zaman oldu elime almayalı kalemi
Gözyaşlarım gibi kalemim de kurudu sandım
Farkettim ki içimin soğukluğundanmış
Yeni bir sen olmamasının boşluğuymuş bu
Öyle bir boşluk ki yaşadığım
Hem ben içindeyim
Hem de o benim içimde
Dilimde artık sadece sen yoksun
Derin bir sessizlik kaldı geriye
Kelimelerimi türeketen çaresizlik
Gözlerimi de kör etti cahilce
Bakamaz oldum yeni bir umuda
Bir gün yaşamayı istedim
Ve elime bir kalem aldım
Sadece yazdım, sayfalarca yazdım
Düşünmedim hiçbir şeyi
Bıraktım kağıda artık yazan değil
Okuyan düşünsün diye
Kim bilir belki bir gün
Okuyan sen olursun diye