Uzun Soluklu Şiir

-1-

Epey vakitten önce yorulduğum aşklarda
Çaresiz bekleyen yavru kuş misaliyim
İçime anlattığım kendimi
Aynı gökyüzünden yere bakan yüce kudrete söyleyerek sessizce gidiyorum
Sakin ile sükut arasında dert yana yana fark ediyorum
Adındaki saklı olan o harfleri
Sen anlamıyorsun, nefsimi haykırmak gibi doğuyorum bu günlerde
Endişeli bir yüzün, ellerimde kaybolmasına yüreğim elvermiyor
Bu sessiz dünlerde
Avuçlarıma hangi hüsranı düşürsem de anlamıyorsun,
Anlamazsın artık hissediyorum
Kim bilir bu yüzden ayırıyorum bağırmaları ve sessizceleri birbirinden
Romanlarımı okuyarak seher vakitlerinde duyurmaya çalışıyorum,
Nicedir sağırsın anlıyorum

Islak iken dolaştığım kaldırımlardan aldığım yabancı hisleri sorguluyorum
Ve sen farklı bir aşka gidiyorsun
Sadeliği uyanmamış henüz görkemli kavrulan aşklarda yaşıyorsun
Sonsuz aşkımı bağlanan yüreğine binlerce defa haykırıyorum ben
Ve gecenin hilalinde seviyorum belki de seni, anlamıyorsun
İçime giren soğuk ayazlarda anlatıyorum uçurumlara atılmış hislerimi şimdi
Sürünüyor adımların bu sesin peşinden, belki de o vakit duyuyorsun beni
Ama bilmem anlıyor musun?

Kalbimin isyanı bu tılsımın göstergesi
Ve bir vuslat filmini anımsıyorum sevgili-izle
Küçük denizin içinde kayboluyor şiirlerim,
Dilinde pişmanlıklarını gösteriyor aynalarıma
Büyük çığlıklarımı titreten bu illet,
Bu hastalık hal beni ölüme sürüklüyor,
Ezici bakışların içinde karanlığımı, yalnızlığımı boğuyorum
Hem gerçek hikaye, hem masal gibi
Kahramanları çağırıyorum senin yanına
Tenimi sana kavuşturacak bir sevincini anlatan
Gözlerimin kendisidir sevgili
Anla kendimi ve o kan revan ruhumun durumunu
Ne kahramanlar ne de sen, ne olağanüstülük
Kurtaramıyor belki de beni sevgili,
Kaderin yazgısı beni götürüyor sensizliğe
Yalnızlık ne hikayelerde ne de romanlarda, yalnızlık gerçeklerde,
Senin olmadığın düşlerde

Heybeme doldurduğum kelime hazinesi
Bir mutlulukla anımsıyor anılarımdan
Gittikçe kuşatan aşkımdan dökülüyor duraksamalarım, duyuyorum
Bir şiirin sevdayı anlatması kadar korkuyor elim,
Paslı pencerelerinde tutsaklı kederin
Huzuru anlatan kutsal kitabın mecburi maddeleri anlatıyor umutlarımı
Geceyle günahlarımı saklayan ömrümde
Bir telaş misali yol ayrımındayım
Kendimi ürküten kelamlardan sorguluyorum seni ve aşkını
Ötelere d/okunan kudretli bir yüreğin acılı yazılarını
Ve kanlı organlarında duyumsattığım bir hissin geçmişinden
Alıyorum İsrafil'in çaldığı bir sur'un sesinden
Üflüyorum ben de bir ağacın güzel kokulu gölgesinden
Sana anlatıyorum bilmem kaçıncı yüz yıldan kalma anıtları, aşkları
Ve içinden geçip bir aşk ülkesi yapmak istiyorum
Sen görmüyor, duymuyorsun, üstüne üstlük de gitmek istiyorsun
Ben tüm bedenimi ruhuna azad ederken gidemezsin
Gecelerimi gecelerine düşman edemezsin
Sen, ben izin vermezsem, aşk izin vermezse gidemezsin
Sen aşkımın bana emanetisin

-2-

Gidiyor turuncu iplere asılmış hayalin
Berbad oklar değiyor gibi apaçık belirmiş kuzgunu yıldızlarının
Sahteliği, görmüşlüğü içine atmayı isteyen geçmişli kimsesizlik
Sürgün olmuş
Benliği kalbinde gezgin bir aşkın durgunu gibi
Sade ve sessiz yokluğun

Şimdi z/amansız bir ayrılık peyda oluyor
Sabahlarım vurgun edilmiş gölgelere tutsak şehrinden
Soğuk gecelerden
Ömrümün mahzenlerinde yatmış kötülüğün içinden
Ve bir çocuğun az çok ağladığı zamanlardan

-3-

Şimdi sevgili gitmek istiyorsun
Nerden geldiği belli olmayan hislere kapılarak
Kapanan kapının bir daha açılmayacağını bilerek
Tunçtan gündüzlerimi özlemeyeceğini düşünerek
Ve uzaklara bakarak
Eline yıldızları düşürerek gecelerinden
Gözlerinden öpüp dilek dileyerekten
Gitmek istiyorsun
Ne git diyorum sana ne de kal
İkisi de yüreğimde farklı kanarken
Sözlerim tükeniyor benim
Mırıldandığım hala iki kelimeden ibaret
Ve iki cümleyken
Söyleyebildiklerim sadece
Seni seviyorum ve seni özlüyorum
Hala gitmek istiyorsan git
İzin veriyorum şimdi

Fakat
Bilmelisin
Kırgın değilim ben sana
Seni özlemeye küsüyorum sadece bu dünyada
Belki ötekinde bir gün aklıma düşersin
Ve belki
Bir gün...

Belki
Ve
Sen
.....

13.06.11