Vâ Esefâ

Maneviyatı eksik ruhumuzda kuleler yıkılıyor Mâhruze

Dört duvar hunharca üzerimize yürüyor

Ağrıyor şedid bir sızı ile kambur yüreğimizin bel kemiği

Korkularımız ürkek

İman’ımız

Teslimiyet’imiz

Tevekkül’ümüz taklid’den ağlıyor Mâhruze

Nereye dönsek sonu hüsran

Vefa’nın sırtında ebruli vâv

Aşk’ın elinde keskin zülfikâr

Harfler çığlık çığlığa

Elif gibi dimdik durmaya meyyal libasları yırtık

Kâlemlerin yazdığı ızdırap ve âcıdan müterkip

Huzur inzivada

Kelâmların takati yok

Dizlerinde neşter yaraları aşikâr

Öyle bir acı ki

Adı yok Mâhruze

İzahı yok

T’adı baldrian zehrine eş

Y’akıyor y’aktıkça sâdırımızı virân eyliyor

Şikayet’e yüzümüz kalmadı

Gayrı vefa in’idama çekilmiş

Kalplerimiz yorgun

Kalplerimiz kırgın

Kalplerimiz bizâr

Bir ben tutturmuşuz Mâhruze

Ahvâlimiz perperişan

Dergâh’ı ilahiye nâmzet

Gönülgâh’ımız bize bigâne

Susmuyor figânları

Akmıyor aklamıyor

Gözyaşlarımız dahi bize dargın

Oysa

Bir yudum tevbeye muhtaç çorak turabımız Mâhruze

Biz ise

Vâ esefâ ki halâ gaflette

Ve hâla miskin

Liyakat -