Vagon

Donduruyorlar beni...
Beni hep duvarlara döndürüyorlar.
Varsın, şiir dokunmasın,
Varsın, güneş vurmasın
Kabaran yerlerimin yarığına.
Ben yürürüm, başım döner,
Ellerim saçlarında gezer.
Saçların, ellerime mezar olacak,
Bakışın düşlerime kefendir, kefilim.
Ben koşarım, Ankara patlar, sen üzülürsün...
Kolla barış güvercinlerinin azametinden,
Sustur savaşa çağıran gözlerini!
Ölümden öte devrim gördüm, ağzım düştü.
Gülüşün bir Ortadoğu ülkesi...
Göğe gitme, ben çok baktım, güneş yok.
Varsın, şiir yarım kalsın bugün de!
Hani nerdesin hani nerdesin hani nerde?

Bir radyo fısıltısıdır kanayan
Çarmıha gerilmiş gururumdan.
Çok küfrettim, gına geldi, havada kaldım.
Mazlumlara yağıyor kahpe kahpe kurşunlar.
Bir kulağımdan giriyor hıçkırıkların...
Öteki kulağım kâlû belâda.
Hıçkırıkların kanlı bir göl yaratmış,
Öyle diyorlar, deniz yokmuş Ankarada.
Öyle diyorlar sevda çokmuş Ankarada.
Gecenin renginde dirileceğim.
Bugün değil, belki yarın delireceğim.
Çok içtim, yeteri kadar ağladım, sekiz saat uyudum,
Az düşüneceğim.
Uyuma, evrene mesaj gönder!
Kök salmışım ucuz meyhanelere.
Bitkinlikten fotosentez yapacağım.
Ağaç oldum, yaprak döktüm, gölgem çıktı...
Hani nerdesin hani nerdesin hani nerde?

Kurcalama karıncalanmış anıları.
Kıpırtısız her şey biraz sarhoştur.
Her günah ayıp değil, bil bunu.
Hegel beni sevseydi, mahcup olurdum.
Ağlama, isyan et, öldür bana.
Bütün başkentleri mesken tutmuşsun.
Sarılmana ne kadar da muhtacım.
Yollara koyulmak çözüm olsaydı,
Dedemi öperdim, dedem gülerdi.
Arama boşuna, namazdayımdır.
Kilitlenmiş bir şeylere koy beni.
İkimiz yerine daldım sulara,
Yüzme bilmem, param biter, yorulursun.
Marifetim el vermiyor
Düştüm yamaçlarında.
Hani nerdesin, hani nerdesin, hani nerde?

Ara beni, beni bul,
Bana git!