Vakit

vakitlere sıkışmış özlemler
hep telaşlı kalmıştır fikirler
gideni arayan gözün yaşı
en çok o öğrenmişti ayrılığı

seher vakti koparken seslerin kıyameti
gelmişken ayrılıkların vakti
tek bir tınıyı dinlemek isterdi
yok olan gönül kenti sakinleri

olsa da onlarca aşka kurulmuş sokak cadde
hayaller ile ışıklandırılmış kentte
dursa da hepsi küçücük bir gönlün içinde
neye çare çalmak da hüzünlü bir nağme

kırılıp dökülmüş olsa da yaşam
umut tedavisinde hep bir parçam
akıldan yoksun birbirini kovalayan akrep yelkovan
aralarına sıkışmış bir adam vuslat kokan

keşke dayansa hayat gibi kalan da
varsa herşey tek düzlüğün rahatlığına
ayrılık sade bir masal olsa uykuda
çocuk gibi düşlerde kalsam yaşamda