Vakit Erken Gibi

İçine düştüm bir labirentin
Dönüp dolaşıyorum
Kendi eksenimde
Bir çıkmazın en çıkmazında
Cevapsız bir soru gibi
Zorun en zoru gibi
Yandım sabah ayazında

Duygularım
Hasat mevsiminde
Fırtınaya tutulmuş
Bir pamuk tarlası gibi dağınık
Yüreğim
Tüm ışıkları sönmüş
Bir şehir gibi soğuk ve karanlık
Başımda duman
Kalbimde sevdan
Yeminler ediyorum ki
Ben kendim değilim

Kargatulumba götürülmüş yüreğim
Meçhul bir yere
Daldıkça yalan hayallere
Kendimi unutmuşum içimde
Ve başkası olmuşum
Artık yok(um) kendi elimde

*************************
Böyle karmaşıktır duygularım
Eksik yanlarım ağır basıyor
Yorgunum elim ayağım serçe ürkekliğinde
Vaktinden önce mi yaşlandı yüreğim
Yoksa sonum mu yaklaşıyor

Acaba kime benzesem kendime yeterim
Kimin elbisesi şık durur üstümde
Başkası olunca yeniden
Yeşerir mi ümitlerim

Yok yok en iyisi kendi olması insanın
Başkası olmak vakitsiz ölmek gibidir
Mutsuz geçse de her an(ın)
Erken solmaktan iyidir

Kendin ol
Henüz vakit erken gibidir

31.12.1999