Vakit, Hayat, Ölüm...

vakit...
yagmur olukları gibi
kara bir tahta vakit
herşeyi sende karalıyorum
elimde renk renk tebeşirler
bir psikolog bile çözemez
o tahtadaki çizgilerimi
beni anlasa anlasa
sen anlarsın ve..
sensiz geçen vakit...

hayat...
yol üzerindeki taşlar gibi
bazen bir sapan taşı
bazende kafanı yaracak yumru
kendimi yuvarlak daireler içinde hissediyorum
ama küçük küçük daireler
herhalde diyorum hayat bu?
daralıyorum..
diktörtken uzun bir yol istiyorum
gen dairelerden iyidir diyorum
çünki yüriyebiliyorum...

ölüm...
üç vakte kadar oldu olacak
diyen bir falcı gibi ölüm
ecelin kapısı, bazıları için geniş
bazıları için dar.
ak kapı, kara kapı...
insan ya bu!
ilk nefes son nefes
berzah alemidir
ölüm...