Vakit Şimdi

Hatırladığım;

Ben bir çocuktum herkes gibi hayallerim vardı

Büyüdüm diye sanırım ellerinden tutup taşıyamadım onları.

Hayallerim çocuklukta hep çocuk  kalmışlardı..

Bir küçük sevdam vardı,

Onu da zaman aldı.

Anlatsam yıllar alır da,adı  bile kalmadı.

....

Ben anlatamadıklarını yorgan yapıp

Her gece uykuyu bekleyen bir zavallı.

Sorgulamanın eşiğinde

içinde bir avuç demlenmiş ot bulunduran,

Susmakla susmamak arası

Bir kulpu kırık saydam demlik misali.

Kelimelerini sıraya koyarken karıştırmış

Yeni dil öğrenen bir yabancı misali.

Ben; ''ben'' demeyi terketmek için,

O benliği ezip yerine hiçliği sindirmiş,

Bir bedene bürünmüş kınsız kılıç,

Kimseyi kesmemek için kendini balçığa sıvamış

Ziyadesiyle yorgun,amacından sıyrılmış

Kesmek değil kendini savunmak amacında..

....

Uçurumu yuva bilmiş bir serçe misali,

Kanat çırpışı sadece hayatta kalma çabası.

Kalbini bir kalıp gibi dondurup kaba saklamış,

Ona rağmen üzerine basılmış,

Kırıklarını tamir etmeye çalışan bir tamirci.

Elimde ne bir çekiç var ne de vida gereği gibi.

Herkes kadar yorgun,herkes kadar ümitli

Sonu bilinmeyen yolculukta,koltuğuna zimmetli bir can...yok daha ötesi

Ya cennet diyorlar o memlekete ya da cehennem

Biletinin hangisine kesildiği bilinmeyen bir yolculukta

Oturup bekleyen etrafa bakıp gözleyen bir çocuk gibi...

Vakit şimdi.

Elinden çocukluğu hayalleri değil

Hüzünleri kederleri dahi alınmış

Üzerindeki yükler bulutlara taşınmış

Saye kadar var ile yok arası bırakılmış ...

Gönül aynasından düş alemine uzanan

Bir varmış yokmuş hikayesinde,

Bir filigrandan öte neydik ki sanki?

Vakit şimdi.

Şükret!

gözlerini kapamak mümkünleşti.

Vedanın en güzeli yoktur belki de,

Terkedişler kadar mutluluk veremez

Bu zorunlu vazgeçiş...

En azından vakitlice gitmenin vakitsizce

Zamanı geldi diye düşünerek,

Alalım düş bohçamızı düşelim yola.

Kararan gece bitmeden,

Ağarmadan tan yeri

Ufuk kızarmaya başlamış,

Güneş açmadan gözlerini,

Yetişelim bu öğlen sonrası da,

Bir selamız olsun bu diyardan göçerken.

Dostlara bir selammışcasına minareden yükselen,

Bir garip geldi bir kimsesiz gitti demesinler.

''Nasıl bilirdiniz''dediklerinde tanımaz olmasınlar ,

Belki bir yapacaklar listesinde vardık

Artik bizi bir sıraya koymasınlar .

Ardımızdan verilmiş söz kaldıysa

Tutmadı diye gönül koymasınlar..

Bilsinler bu gidiş Hak emrinin vuku bulması,

Bilsinler ki bu vazgeçiş bitiş değil yolun başı.

Bilsinler ki;

Yine bir vakit ne vakit ise bilinmez

Bir yerlerde bilinmez bir suretle

Bu diyardan gidenlerle

O diyarda bekleyenlerin

Buluşması olacak.

İşte o vakte kadar,

Baki kalsın bu veda.

İnsan ölür yeter ki gönüllerde kalsın,

Yaşasın solmasın hiç o ah de vefa.

...