Vakti Dolunca Bitiyor Işte Her Sevda

Ölümsüz başlıyoruz her aşka
Sonrada kendi ellerimizle gömüyoruz
Toprağını bol serince unutulur sanıyoruz
Oysaki bizde biliyoruz
O gecenin sabahı mahşer yeri

Güneş kızıl doğuyor
Öğle vaktinde hala uykusuz gözlerimiz
Hayallerle dolu hayata direniyoruz
Sindirmeye çalışıyoruz küçük yüreklerimizi

Kaldırımlarda eskitiyoruz ayaklarımızı
Eskiyen yüzlere merhaba diyoruz
Ardından ellerimizi belimizde toplayıp
Bir yazıyla volta vuruyoruz odalarda
Acımız büyük, büyükçe yazıyor başımızda
Bir elimizde yüreğimiz ötekinde düşüncelerimiz
Hallerimizi alkışlıyoruz

Aslında anlıyoruz vakit yok
Geç kalınmış ağıtlar bunlar
İnceden bir türkü bitiveriyor dudaklarımızda
Yalnız ona yar demiştik diye mırıldanıyoruz
Saçma sapan kâbuslarla kol kola veriyor
Sebepsiz yere ağlıyor, gereksiz yakınıyoruz
Kendimize yaptığımız bu ihaneti sineye çekip
Onurlu bir halde nefes alıp
Aşktan yoksun nefessiz kalıyoruz