Vapur

Dışarı çıktım yine her zaman ki gibi,
Ayaz havası ciğerlerimde...
İşime değil acelem,
Veya bir dosta,
Acelem aşka,bir tek aşka.

Çabuk adımlarla yol kayıyor altımdan,
Yetişmeliyim...
Vapur gönül iskeleme yanaşmadan.

Tuttuğum nefesimi bırakıyorum,
Rahatlamışım...
Ortalıkta ne vapur var ne kalabalık.

Saatime bakıyorum...
Hadi be zaman geç artık,
Yetiş şu yarışa yelkovan.

İşte geliyor...
Uyanın der gibi çalarak ıslığını,
Çabucak sarılıyorum ona,
Oturuyorum her zaman ki köşeme.

İşte o da geliyor şimdi,buğulu güzel,
Camdan görüyorum denizde sekişini,
Bir gariplik var ama bu işte,
Görünen bir tek o...
Gerisi karanlık...
Gerisi yalnızlık...

Şimdi vapurda biriciğim,kır çiçeğim,
Tesadüfende karşıma oturuyor,
İri gözlerini önce bana,sonra...
Kıskandığım denize dikiyor.
Umursamıyor sanki beni,
Yaralıyor,yaralıyor...

Elimde taptaze bir simit var,umutlarım gibi,
Paylaşsam mı acaba diye geçiyor içimden,
Fakat ya yanlış anlarsa,ne yaparım?
Göze alamam bunu...
Hiç anlamasın beni daha iyi.

On beş dakika,on beş yıl sanki,
O kadar uzun,o kadar değerli.

İşte geliyor hazin ayrılık vakti,
Şimdi çalan ıslık değil,hüzün sireni,
Bacadan duman değil,sevdam tütüyor,
Buğulu güzel hemen vapurdan iniyor.

İnsan bundan şair olmaz mı sizce?

Aynı vapurla dönüş geriye,
Sıra şimdi yalnızlık ve bende,
Biri daha var aslında,yine karşımda,
Bakıyorum hep buğulu güzelin hayaline.