Vapurdaki Güzel Kız

Seninle birlikte;

İlkbahar ayında,

akşamüstü, bir bankta,

Ne yaptığımızın ne önemi var?

Belki simit çay belki şampanya...

En çok da beklemek seni bir zemheri ayında

Çıkar mısın beni görmek için balkona bu kara kışta

Çıkma gülüm, üşümesin ellerin ısıtamam

Zaten cesaret edemedim hiç tenine dokunmaya 

Rüzgarda savrulan saçlarnının yanaklarını öpmesine engel olamam; 

korkarım dokunmaya

Sen öğrettin bana sevmeyi

Bir öküz nerden bilsin zerafeti

Belki de hiç inanmamışlığımdandır kendime

Güvenmemişliğimdendir, nasıl sevilir ki birisi?

Sevdim diyince sevmiş mi olursun?

Yoksa kalbinde uçan kelebekler miydi aşk?

Gerçi benim kalbimdeki kelebekler hep öldü iki üç geceden sonra

Ama sen kelebeklerine ölümsüzlük iksiri içirmiş olmalısın

Herkesin kelebeği öldüğünde seninkiler yaşar mıydı öyle olmasa

Nasıl olur almıyor ki aklım...

Bir beşiktaş vapurunda öğrendim sevmeyi

Meğer sevmek ne kelebekmiş ne çiçek 

Ne de dilinle söylemek

Onca manzaranın arasından bir çift göze dalıp kaybolmakmış sevmek

Öyle olmasa sen kız kulesini izlerken 

Rüzgarı dansa kaldıran saçlarında kaybolur muydum hiç?

Denizden aksedercesine parlayan gözlerin

sonradan anladım gerçi; deniz gözüne değil gözlerin denize aksediyormuş

Zira denize rengini veren de bu gözlerin olmalı

Gözüm bir yerden ısırıyor seni

Elmacıkların ve yüzündeki benler

Hatırlar gibiyim

Vapurdaki güzel kızsın sen 

Yüzünü görmesem de hatırlardım zaten 

Nasıl unutabilirim o güzel kokuyu

Yormuş yıllar seni, göz altların mor dudakların çatlak ama güzelsin hâlâ

Ben iyiyim, en son gördüğün gibiyim işte

Pek değiştiğim söylenemez 

Aslında çok kızla beraber oldum senden sonra

Ama nasılsa senin kelebek ölmemiş kalbimde bunca yıldan sonra

Neyse ne işte 

Yine bir zemheri ayında beklerim seni balkonunun karşısında

Bu sefer o balkondaki sen olmasan bile elimdeki çiçekler hep sana...