Varlığın Varlığıma Armağan Olsun Sevgili

ne filmler izledim sonunu bile bile....
ara vermeden daha peşisıra ağladım
kafamı duvarlara vurdum
yasadım,yaslandıkca eskidim...
eskidikce sekillendi içimdeki tortular kalıplastı...
saganak yagmurlara tutuldum coğu zaman
ismini bile bilmediğim acılarla yoğurdum
katık ettim şaraba yasadıklarımın yanınA YASAYAMADIKLARIMI
!_

OLMADI...

boğazımda takılı kaldı bir acı türkü....
yüreğim haytalaştı...


şaşırdım...kalakaldım

düşler ülkesine doğru yol almaya çalıstıkca ben
menzilim uzadı...
ve kırıldı
çatlak yerlerinden süzüldü hayatımın
içimi yaktı
söyleyemediğim cümleler...

ellerim cebimde sallana sallana yürürken
bigün..
sen geldin!
hiç ummadığım anda
acıtırken içimi zamanın kirli döngüsü
ışığınla aydınlattın önümü..

sonbaharın en sarısına yerleştin
öylece bakıyorsun şimdi bana olduğun yerden!...

eylüle nede güzel yakıstın öyle sen !

yeşile rengini veren...
gözlerin koskoca bir orman puslu iki dağın arasında

baharda sen,
yagmurda sen,

gidemediğim uzak ufuklarda...

sen bi gül...
uçurtmalarım havalansın gökyüzüne rengarenk

sen bi bak....
sessiz harflerim yeniden seslensin bahara avazı çıktığı kadar

akreple yelkovan varlığına asılı kalsın...
üzerime sinsin her saniyen..

varlığın,varlığıma armagan olsun...
iyiki geldin,ne iyi ettin !_