Varoşların Soluğuyum Ben

Varoşların soluğuyum ben
Ben senden öte bir yaşamım
Nehir kıyısında dağ eteğinde
Bir damla yağmur çizer resmimi
Kenarlarda köşelerde kondu kentim
Belki uzun havada kırık bir ezgi
Notalar isyan eder yaşamıma
Belki yarım kalmış bir güfteyim

Varoşların soluğuyum ben
Ben senden öte bir yaşamım
Çıkmaz sokakların merdiven basamağım
Davetsiz dertler daraltır aşımı
Bir kase tarhana on bir tahta kaşık
Burun kıvırma
Kokar nefesim
Vururum bir daha vururum
Acımı çıkarırcasına vururum soğanın başına

Varoşların soluğuyum ben
Ben senden öte bir yaşamım
Yoksulluğun ışıltısı tarar saçlarımı
Çıplak ayağım fırlar yırtıktır ayakkabım
Varoşların gözleri olur hep kara
Issız gecelere damlar gözyaşım
Gecenin karasına boyanır bakışlarım

Varoşların soluğuyum ben
Ben senden öte bir yaşamım
Güne sarılan güneş gibi
Ay olur sarılırım geceme
Ateş topu yutar nefesim
Saatin dakikaları parçalanır
Zakkumlar yetişir
Yaşamı koyduğum seyyar tezgahımda

Varoşların soluğuyum ben
Ben senden öte bir yaşamım
Güneşin doğuşunu yakarım gecemde
Umudun gölgesinde güneşlenir
Rüzgarla yarış tutar ıslığım
Sadakatle sevmeyi bilir
Düş kırıklığında egzotiktir sevişmelerim

Varoşların soluğuyum ben
Ben senden öte bir yaşamım
Bende sen gibi bir insanım
Soru sorma sorgularım
Doğarken suçlu karnem boynumda
Cevap veremez sokak kültürüm