Varsam Yoksam Sen

Ayaklarını
Su birikintilerine vura çarpa yürüyen 
Üstü başı yağmur çamur
Bir dışarısıysan benim için 
Kirpiklerinden tutup duvarlara çarpmışsam 
Yollarını beklerken 
Camlarımda uyuya kalan gözlerimi 
Tırnaklarını geçirip tenime
Bedenimden ayıklarken kemik kemik kendini 
Cesetsiz bir kefen gibi
Yığılmışsam yaşamın orta yeri
Saçlarımı geçirip parmaklarıma 
Dikmişsem birbirine
Senden arta kalanlarımı
Kayıpsa parçalarım
Hâlâ noksansam



Gecenin zehir zıkkım saatlerinde
Göğsüne basılıp tokatlanmışsa 
Yastığında uykularım meçhûlllerin fâilleriyle
Ayaklarından asılıp
Başaşağı sorgulanmışsa delileri oynatan aklım 
Cevapsızsam
Dişleri kırılıp
Kerpetenle sökülmüşse ağzımdan lisânım
Anlamsızsam
Gebere gebere çekip karnıma bacaklarımı
Kollarımla sarıp sıcak tutmuşsam
Sol yan sancılarımı
Yokluğunun çökük omuzlarının omurgasızlığına
Yaslamışsam kahrolası başımı 
Sarsaksam
Sakarsam
Sakatsam
Ve saçmalıyorsam şimdiki gibi
Yani uslanmamışsam yine de
Ahmaksam anlayacağın



Tevrât'a 
Zebûr'a 
İncil'e ve Kur'ân'a andımsan
Toprağına el bastığım mezarın onulmaz yasıysan 
İçimin derûnî boşluklarında



Allah'ın emri 
Peygamberin kâvliyle carmıhına gerilmişsen alnımın
Meryemî bir teslimiyet ve tevekkülle 
Bozmamışsam susuzlugunu orucumun
Dizleri secde kertiği 
5 vakit Mirâcımsan kıblegâhımda
Mikât'a varmadan giyindiğim İhrâmımsan
Haramsan gayrısına
Yasaksan
Olmazsan



Tuzla ovmuş 
Kireçle sıvamışsam
Kurt yuvası zindan yaralarımı
Küfürler kusmuşsam 
Sussun diye 
Ağzıma bastırdığım avuçlarıma
Bu ahraz sevdamın yüzü suyu hürmetine
Kendini bağışla bana yalvarışlarıyla
Sabahlamışsam 
Yumruk seslerime sağır bakan kapında
Yoksan
Yoksunsam
Yoksulsam
Canın Cehenneme ulan 
Canın Cehenneme 
Bende ben diye birsey kalmadı zâti