Vasiyet

Hiç düşündün mü son nefesi,
Tam o anda ne düşüneceğini?
Ben düşünmedim,
Ben hep sonrasındaydım, varoşlarda büyümek böyledir işte...
Bir yola çıkarsın, yolda değildir aklın, varmaktadır...
Senin için en güzel yolculuk, en çabuk varılandır.
Böyle işte; keyif almayı bilmezsin hiç bir şeyden,
Bir yemek mesela, tadı önemsizdir,
Karnın dolmasıdır amaç,
Bir pul biber bir karar biber,
En büyük lükstür, daha ne olsun!

Yaşamak da böyledir işte,
Yaşamayı değil ölmeyi düşünürüz hep,
Toz toprakta büyüyen, varoşlarda böyledir işte...
Biz sevdiklerimize ne bırakacağımızı düşünürüz ölünce,
Bundandır bir ömür ev kredileri, yakamızı bırakmaz,
Ben ise kahkahalarımı bırakıyorum sana,
Sana olan güzel bakışlarımı,
Sesinle doldurduğum kulaklarımı,
Hiçbir an çıkmadığın aklımı bırakıyorum sana,
Senin ellerine dokunmak için hasret çeken ellerimi,
Her gün sadece senin için kalem tutan parmaklarımı
Ve tabii ki, yalnızca sana ayrılmış olan kalbimi bırakıyorum sana...

Sevgililer ülkesinde değiliz, kavuşmak büyük lüks burada,
Hala fabrikada çalışan insanlar var, hakkı yenen halklar,
O masallardaki toz pembe dünya varsa da eğer,
Hala çok uzağız oradan...

Büyük kalabalıklarda, küçücük evlerdeyiz hala,
Ne kırmızı başlıklı kız var ne eros,
Şirinlerin köyü olduğuna da inanmıyorum artık,
Evet buna inanmayacak kadar büyük sanırım...

Sana ben gerçeklerimi bırakıyorum,
Tüm masalları bir kenara bırakırken,
Sana sevgimin gizinden bir bukla bahar çiçeği bırakıyorum...
Ben öldükten sonra sana;
Sahip olduğum tek şeyi,
Sana olan sevgimi bırakıyorum...