Vazoda Akşam

Ah şiir!
Nereden başlasam bilmem ki
Küçük bir kuşun masumiyetinden mi
Yoksa yitip giden koskoca boşluktan mı...

Devasa bir akşam bu!
Öncesinde unutulmuş
Bir sonrasına masa/l/lar devirmiş...
Şimdi
Vazona sadece çocukluğumu koy
Ve küllüğüne bastır parmaklarımı,
Bırak!
Radyonda gözyaşlarımız çalsın da
Kemanlar utansın...

İçelim, gelmişe geçmişe
Harbiden savuralım sayfamıza,
Şöyle okkalı bir küfür...
Ya da
De get len yalan dünya
Dilimi bozdurma bana!

Hadi yine sen seç
Ağzımı kesen kadehleri
Ve içemediğim denizleri...

/yol devam eder,
duran tek şey
cama dayanmış yanağımızdaki o ıslaklıktır!/

Ufacık tefecik bir adam
Ve minnacık bir kadın
İçleri boşaltılmış değil henüz
Gündelik aşklar kadar,
Yine de adımlarında uzuyor uzuyor
Boş peronlar...

"Ankara'nın taşına bak
Gözlerimin yaşına bak.."
Bir de şu feleğin işine bak şiir!
Ellerimi tutsan sihir
Saçlarına dokunsam kibir...

İçelim, gelmişe geçmişe
Bir sana
İki bana
Üç olmayan geleceğimize,
Takdir senindir!