Ve Anlatsam

' Sen, sen ki gözleriyle bana hükmeden kadın
Zaman akıp geçiyor, yalnız sen duruyorsun
Sen, sen ki yüreğinle, yalnızlığı yaşadın
Kim bilir bu vakitte, ne düşler kuruyorsun'


Sayfaları kirletmiş, siyah renkli mürekkep
Ve turnalar penceren önünü mesken tutmuş
Yelkovan yenik düşmüş, zafer sarhoşu akrep
Firari duygularım, mutluluğu unutmuş

En büyük sanatkârın, fırçasından dökülen
Yüzün; tüm hatlarıyla ruhun kadar aydınlık
Sevdası neşter ile damar damar sökülen
Ben aynadaki yüzün, dudağındaki çığlık

Merhametin resmi mi yanağındaki yaşlar
Yoksa şu bulutların, dokunuşu mu ıslak
Unutma sakın kadın, yokluk varlıkla başlar
Ve yepyeni yollara, başlangıçtır her durak

Bir kuşun kanadıdır, varlığına tek neden
Güneş, karanlıkların; üstüne doğar elbet
El sallayıp güller at, desem de pencereden
Pencereler cam kafes, kafeste yaşar hasret

Göğe merdiven olsa, saçlarının örgüsü
Gökyüzünde özgürlük orda insanlar hürmüş
Tutunsam yıldızlara, sensiz gecenin süsü
Ve anlatsam yaşarken insan nasıl ölürmüş