Ve Azrail Unutmadı

Rengini değiştirmedi gökyüzü

Kar siyah olmadı hiç

Taş kadar yağmadı yağmur

Kuşlar kafesini kırdı son yemini yemeden uçtu özgürlüğe 

Akvaryumda balıklar çırpınmadı

Bir kuple şarkıya bir duble rakı eşlik etti

Kemancı ağladı kendi çaldığı buselik makamına

Kız erkeğe aşık oldu erkekse ağır abi

Ağır abi şaştı hanım ağa oluşuna şımarık kadının

Gün saydı müebbet olmayan mahkumlar

Demir kapılar açılacaktı emir aldı gardiyanlar

Zindan olmadı hiç aydınlık

Dünkü çocuklar yürüdü greve

Büyüdü yarınlara

Suya düşmedi hayaller

Fındık kabuğunu dolduramadı inatçı sevgililer

Kulağa küpe sözler sağır etmedi

Şaire ilham oldu memleket

Taşırdı gözler denizi

Beyaz bulut ağlattı kara bulutları

Padişahlar köşkünde

köleler padişah oldu

Dayanılmaz olmadı sancılar

İsyan çıkarmadı mutluluklar

Zevkler küsmedi hiç

Bugünü yaşattı umutlar

Güllük gülistanlıktı yaşam

Evliya Çelebi bile bu kadar gezmemişti ömründe

Her şey güzel ve iyiyken

Adı batasıca azrail

Ve yine unutmadı insanları

Lades gibi aklındaydı hep