Ve Giderken

son duanı bırakırsın
babanın sönmüş ocağına
ve giderken

zamanı gelen göçler ertelenmez gülüm
şehir puştlaşmışsa eğer
ve rüyaları silinmişse gökyüzünün hele akmışsa yıldızların boyaları

batmayacaksa güneş dün gibi öyle
ve kızıllaşmayacaksa
tenime vuran aksı

uğramayınca hele
şehirler arası vapurları
şaşkın sirenlerin ardından ürken martıların tükenmişse nafakaları

miadı dolmuş
öyküler kalmışsa anamın yaşlı dudağında
yarı yalan

belki de bağcıkları bağlanmadan
üstüne basılan pabuçların
rısksız bir heybeyi yüklenip ve kırınca pusulaları

yüreğimi titreten iklimlere
koşarken mahpusluğuna belki şaşkınlığın
ürkmeyeceğim
bu kadar ürkmüşken dedem mezarını kapatan toprağın karasından

vardır diye
kar beyazı çiçekler
riyasız gözlerin yeni öykülerini dinleyeceğim
ezgiler öğreneceğim hiç duymadığım lehçelerden

yeter ki
helal olsun son içeceğim su o nehirden
hani belki zemzem niyetine

ya da ...



?' yalana mı alıştık
mumların ömrü mü uzadı?

yatsıya kadar yanar bilirdik
sabah ezanı okunacak sönmedi... Üflesek mi? ?'