Ve Işte Sen

Uzaklardan tanıdım seni..
Yürüyüşünden..
Sana bahşedilmiş o güçlü ve bir o kadar seri adımlarından ..
Yine de emin olmak istedim.
Uzun uzun baktım sana,
Giderek yaklaşıyordun.
Ve emin oldum.
SENDİN!!!
Yaklaştıkça daha da dikkatimi topladım..
Elimi kalbimin üzerine koydum.
Ne kadar da hızlı çarpıyordu.
Heyecanla önümden geçmeni bekliyordum.
Adımların hem hızlansın istiyordum, hem de geçip gidişin biraz daha sürsün diye bu istekten vazgeçiyordum..
Ve sonunda gözlerimin tam menziline girdin.
O an dünya benim için sadece seni gören gözlerimin cephesinden ibaretti..
Derin bir nefes aldım..
Onca zamanın ardından önümden geçişin bile ,
Bu kahrolası hasreti bir nebze de olsa dindirdi.