Ve Şair Kendini Yazar

Çok mu zor?
Bir insanın yüreğine dokunmak
Kanayan yaralarını sarmak
Kan deyince tiksindiniz mi?
Bizim özümüz kandan değil mi?
Ağlayanla ağlamak
Onun yaşını kendi içine akıtmak
Küçük bir yetimin
Arzusunu anlamak

Çok mu zor?
Susayan çiçeğe bakıp
Biraz su damlatıp
Dünya olsa da tımbır tıp
İnleyen gönülleri duymak

Ve
Şair kendini duyar
Diğer insanlardan farklıdır
Farklı olmak
Çok mu zor?

İş sadece ince duygudur
Maddeyi terk edip
Maneviyata tutunuştur
Istırap çeken serçeyi okşasan
Sokak kedisine süt versen
İşte olursun şair.
Ve
Şair kendini bilir
Hayata sarılır el verir
Haksızlığa uğrar delirir

Çok mu zor?
Zalimlere sırt dönüp,
Mazlumdan yana olmak
Yağan yağmurda vardır bir şeyler
Usulca dinler ve hisseder
Temmuz sıcağında kışı yazar
Kar taneleri onda akseder
Çünkü.
Düşler.

Çok mu zor?
Hayal kurmak
Kavga eden çocuklar vardır
Paylaşılmayan kırık oyuncaktır
Gülümseyen nineler
Dua eden dedeler
Şiir onların yazgısıdır
Ve
Şair kendini görür
Kâh çocukluk anısını yazar
Kâh yaşlandığı vakitleri
Unutmaz ama gençleri
Anlatır aşkı sevgiyi
Kuruyan dertli ağaç
Çok mu zor?
Dik ve canlı durmak
Dallarına kurmuşlardır salıncak
Bağrına basar onu toprak ana
Kökleri uzanır kim bilir hangi zamana
Ve
Şair kendini yazar.

Çok mu zor?
Hislere saygı duymak
Alkış olmasa da susarak dinlemek
Şiir hayattır
Ve
Şair hayatı yazar
Paylaşılan hayattır.

Çok mu zor?
Gülümsemek
Gülmek bile sadakadır.

12 Eylül 2008 cuma