Ve Sen Gidiyorsun

Ve sen gidiyorsun
Soğuk kış akşamlarına benziyor bu gidişin
Bedenimi hissetmiyorum
Tutamıyorum son kez ellerini
Gözlerime bakmaya bile takatin yok
Kısa kısa aldığın nefeslerde buluyorum kendimi
İnlemelerinde bile adımı duyar gibiyim
Ah yâr zamansız bu gidişin
Hani seni sensiz, beni de bensiz bırakmayacaktın
Hani tek bedende iki ruhtuk
Aldın başını ruhunla, yaz yağmurlarıyla gidiyorsun
Gelişin nisan yağmurlarını, gidişin yaz yağmurlarını getirdi
Çok şükür hiç değilse sonbahar yokuşuna uğramadı

Hatalı olmadığında indirme derdim başını
Hatalı olmadığın halde niye indiriyorsun ki bakışını
Dur bari bir iki dakika daha dayan
Doyasıya bakayım o ahu gözlerine
Kahvenin tonunda kırk yıl hatırımı bulayım
Çünkü şu anın kırk saniyesine eşdeğer
Çünkü kırk sene daha göremeyeceğim
Çünkü bitiyorsun kollarımda

Severek ayrılmaya benziyor bu ayrılık
Gözlerinle seni seviyorum demek gibi
Çocukken şubat karlarında poşetlerle tepeye çıkıp
Kayarken poşetin yırtılması gibi
Hevesin kursağında kalır ya hani
Ağlamak istersin de ağlayamazsın
İşte öyle haldeyim
Ağlıyorsun ama deme sakın
Ben aslında ağlamıyorum
Arada ağlamayı unutuyorum

Sene gelecekten bilmem ne
Mekân bir hastane odası
Kefen misali beyaz çarşaf üstünde
Gülümsüyorsun sanki
Son tebessümünü bilir gibi
Ellerimi sımsıkı sıkışından anlıyorum
Kalp atışların durur gibi
Yüzünde nur gözlerinde aşk
Allah'ım hiç bitmesin bu an
Demeye kalmıyor kapıyorsun gözlerini
Duruyor dünya doğmak bilmiyor güneş
Seher vakti yaşıyor bülbüller keşmekeş

Yıllar sonra bulmuşken seni yine kaybediyorum
Aldığım emanetine sahip çıkacağıma söz veriyorum

Ertesi gün Saat 15.27
Camdan seyrediyorum İstanbul'u
Gidişinle sanki o da gidiyor benden






Aldığım emaneti merak ediyorsanız şayet, beş yaşında küçük bir kız çocuğu ellerinizden öper...