Vebal

Ölse çocuklar

Sorulacak bir soru olur

Cevaplanmamış bir sorunun ahı

Neden öldürüldü?

İnsanların bir anlamı yok

Yaşıyorlar bir şey gibi sadece

Bir şey...

Ama ney o?

Soracağım elbet

Neden

Gidecek olan kalmakta

Kalmakta olan gitmekte

Yaşanan şey nasipse yaşatılan nedir?

Ölmek istemiyorum

Gövdemde

Yorulmuş bir adamın üzüntüsü

Vebal altında uyuduğum bilinsin

Çocuklar

Çocuklar

Çocuklar

Söyleyin yüzüme bakmasın hiçbiri

Bakmasın kimse yüzüme

Neden hala ölmediğimi çözeceğim

Nasıl bir şeydi ki bendeki

Kursağında kalmış bir lokma gibi

Bir çocuk kadar kısa yaşadım

Elimden alınan ne oyuncak ne de şekerdi

Anam babam

Bırakmadılar bende heves

Bende yaşamak

Dünyaya karşı kırık bir şey gibi durdum

Yirmi beş yaşında yerinden sökülmüş bir mıh gibi

Eğri ve paslı

Sürtüldükçe burnum ve ellerim

Öğrendim

Nasıl ki bir cümleyi karalamayı

Nasıl ki bir taşı kaldırmayı

Kaybetmekten korkmadım hiç

Korku başkaları içindi

Bana

Cesur ve onurlu olmak yakışırdı

Yorulmuş bir adamın üzüntüsü bu

Gideceğim

Bir kefen kadar temiz

Öldü ölmekte olan

İnsanlar çekinmeden öldürdü her şeyi

Ben

Hiç kapağı aralanmayan bir kitaptım

Her şeyi bozan

Ve yüze vuran

Şimdi bir silah çok güzel patlayasa bile

Ölmem

Değil bu bir acı

Vebal

Ömer Altıntaş