Veda

Bir melek olsan ömür boyu omuzlarımda.

Yağmurlu gecelerde gezerken, kanatların ıslanmasın diye şemsiye tutsam bize kaldırımlarda.

Adım adım mis kokunu alsam senin,

şemsiyenin altında üşümeyeyim diye kanatlarını bedenime saran ruhum benim.

Kar yağmaya başladı usulca sokakta.

Kar yağmaya başladı usulca sokakta.

Sis perdeleri gozlerimi kapadığı vakit,

kalbimle görmeye başladım seni.

Ve aniden bir fırtına kopuyor zifiri karanlıkta

Şemsiyemi de alıp uzak diyarlara.

Hakim olamıyordum kar ve yağmur damlalarına.

Cennete gitmen gerek kanatların ıslak

Ve ben kendimi yakıyordum kanatlarını kurutmak için zifiri karanlıkta.