Vefa

Kan
İnsanın yeniden ölesiye seveceğine kan.
Bu kan
Doldursun yüreğini;
Sen bir aciz insansın ki
Kandığın, kandırıldığın sevgi olsun.
Varsın vefayı sen öğret ona
Yalan sözlerini dosdoğru duruşunla
Haykır
Duysun, titresin yüreği
Varsın vefa kalsın sende
Sen vefasız hiç sevme.

Ümit bitmesin
Kaç kere yaralansa da
Tabyaların vurulsa aşk uğruna
Siperden sipere
Sürülsen
Her adımda adın batsın dercesine
Yüreğine karabasanlar yüklense;
Doğrul dimdik yürü
Sen ki aşkı yüreğine mühürleyen sevgili;
Hiç biter mi bir düşte,
Bir düşüşte,
Harlı yüreğini ateşle,
Her doğan gün yeniden
Bir vefa gösterip pencerene,
Ey insan bak geldim karanlık dediğin gecelere
İşte vefayı hiç gönlünden eksik etme
Ben,
Koca bir güneş gibi vefalıyım de...

(Eylül 2010 İstanbul)