Vehim

Mavi sanırdık gökyüzünü
Sessizce gülümserdik güneşe dönüp yüzümüzü

Zamansız esen rüzgarlara kahrederdik
Kışları sevmezdik
Biz bahara adamıştık ömrümüzü

Coşardık dalgaların serinliğinde
Bulutların gölgesinde çağlardık
Geceleri yıldızları sayardık
Ay mahzun mahzun bakardı yüzümüze
Dayanamaz ağlardık

Deli doluyduk ateşliydik
Dört elle zamansızlığa tutunurduk
Ölmeye her ramak kaldığında
Bir kuş cıvıltısıyla yeniden can bulurduk

İnatçıydık
Ne zaman güneş açsa cam parçası
Ne zaman yağmur yağsa bitki olurduk
Mavi sanıyorduk gökyüzünü
Yana yana aşkı arıyorduk
Sonunda bulduk...