Ver Diyeceğim

akşam güneşi kadar serin
işleyince içime
kuruyan göz yaşlarımda
yüklenmiş bulutlar arasında
bir damla su
kavrulmaya bırakacağım
ağustos sıcağında
akrep sokmuşçasına irkilen yüreğimi
helal gelmeyeceğini bilsem de
tenha gecelerde
sevgine emanet edeceğim bedenimi
unutacağım yorgunluklarımı
yıllarca aldığım nefes kadar
tatmayacağım hasretini
gökyüzü derinliklerinde özgür
göz bebeklerimde hapsedilmiş
yalnız
kör
gecenin sessizliğinde
ürkek
titreşen yüreğini
gözbebeklerimde taşıyacağım
sensiz yaşadıklarımı bırakıp
hep ben isteyeceğim senden
ben soracağım verilmeyecek hesabı
sevgine bıraktığım gibi
ver
ver diyeceğim
emanet ettiğim bedenimi