Ver Könyemi

aman doktor canımsın doktor
gurbet ellerde kimsem yoktur
hasret yarasına şifa yoktur
ver künyemi gidem doktor

hastalandım sokaklarda
başım kalkmıyor yastıklarda
ecel gelir ölüm nasip olursa
beni buralarda koyma doktor

ana desem anam yokki
baba desn babam yoktur
dert sorarsan öyle çokki
hangisini diyem doktor

leylekler getirip sokağa atmadı
beni bu taşlar doğurmadı
benide doğruran bir ana vardı
ne olur künyemi ver doktor

ana sevgisini tatmadım
günül rahatlığıyla bir gece yatmadım
bu kara yazımı kendim yazmadım
ver könyemi ne olur gidem doktor

ısız bir yerde ölmeye
alışmışım her türlü işkenceye
alışkınım her gün tokat yemeye
ver könyemide gidem doktor

kimseye kırgın dargın değilim
demeki sevilmeye layık değilim
dokunma yarama kanasın öleyim
ver künyemi gidem doktor