Verda - 2

Mehtap hala rükû etmekte güzelliğine verda
Güneş senden utanmakta mütemadiyen
Yıldızlar seninle parlar sema'da
Ve ben ve aşığın verda,
Bir nazarına bin can veriyorum hala.

Şimdi bir türkü yaksam gözlerine
Ömrüm ithaf olur ruhuna verda,
Ne mekân ne vakit ne kış ne kıyamet umurumda
İstikbalim ilmik ilmik gözlerine işlenmiş verda...

Sen varsan netameli ömrümün zerresinde
Yemin olsun, aşk kadar güzeldir ömrüm verda,
Verda; eğer olmaz isen ömrümün bütününde dahi
Ah verda ölümü bu kadar yakıştırma bana,
Yaşat beni ?aşk ile gözlerinde' verda...


Ömür dediğin akrostiş bir şiirdir
Baştan sona seninle dolu, sondan da başa hatta
Ben senin güzelliğinle ram olmuşken aşk'a sevdaya
Ömür dediğin aşk ile ömür, sen ile verda,


Şimdi istikbalimi bir urgan gibi bağlarken nazarına
Ve ömrüm ayaklarına serili bir niyetken
Kurban ben olurum verda
Yeter ki; sen beni kendine ada...