Veripde Tutamadığım Aşkıma

boğarken yaşları gözümde
efkarına yenilir dudaklarım
bambaşka tenlerin buğusunda
yok oluşların adına içiyorum
unuturken sabahın doğuşunu
gece üstüme yükler efkarını
duymayalı bir kumrunun sesini
çok oldu.

demlenirken hasret penceremde
yeniden başbaşayız duvarlarım
kokusunu unutmuşum aşkının
hayal meyal hatıralarımın hatrına
yaşar gibi yapıyorum.

gözlerinde bıraktım son çaremi
gülüşünde sahteye benzer bir elmas
saygısızlığı sürüyorum silahıma
ve yargısız infazıma şahit aynalarım
küfrederken son nefesimde adına
hoşçakal son sözüm
veripde tutamadığım aşkıma
aldığım ihaneti yudumluyorum