Virane

Boğuluyorum bu sessiz gecelerde
Üzerime aldığım çarşaf
Beni karanlıktan korumaya yetmiyor
Halim kalmadı, biliyorum
Biliyorum koşmaya dermanım yok
Ama yakalarsa yalnızlık ellerimden
Tutarsa bir kez yüreğimi
Bir daha dönemeyeceğim yaşamaya
Biliyorum nefes alacağım
Güneş doğduğunda pencereden kaçacağım
Kulaklarıma üflediğinde rüzgar
Uçmamak için tutmam lazım ellerini
İşte o zaman
Ellerini nerede bulacağım

Kuru gürültüler içinde bile tanırdım oysa sesini
Sesin ağaç dallarında yankılanır
En asil kuşun intiharıdır gülüşün
Güzelliğin cennete kocaman bir darbe
Ve ellerime gözlerin değdiğinde
Şenlik doluyor bu köhne harabe

Viraneyim be virane
Bir çiçek koparsam da
İliştirsem o kocaman yüreğine
Öpsem alnından güzelliğinin
Kum tanelerini her üflediğinde rüzgar
Sevdiğimi söylesem kulaklarına
Hiç bitmese kumlar
Çocuklar kalelerini rüzgara verse
Her şey bambaşka olacak belki de
Ellerin ellerime değse

Kılıç darbeleriyle indiremezler bu yüreği
Bak yüreğim çelikten duvarla kaplı
Yaşlarım eritmez gözlerimi
Ama çaresizlik bitirir be beni
Hani güz yağmurlarında ıslanmak vardır ya
Öyle üşütür işte ellerimi
Nefesim yetmez ısınmaya
İmkanım yoksa nefesini bulmaya
Karanlık yanaşır yüreğimdeki limana

Gemilerde sancı var
O filikaların içinde
Ayrılığın ruhu yatar
Ruhunu satmış binlerce insanın
O gemide hakkı var
Yolculuklar hasrettir
Ve her hasret gittikçe
Bir ömrü tüketir

İşte tam da bu vakitte
Güzelliğinin beş duyusundan öperim sevdiğim
Cennetten bir çiçek bahçesi ilişmiş kirpiklerine
Kırptığında gözlerini kararıyor gökyüzü
Ve arkanı döndüğünde gözlerime
Başlıyor dünyanın bitmeyen güzü

Bir daha ölsem unutmam
Gözlerime gülümseyen o gül yüzü..