Vişne Çürüğü

bir varmış bir yokmuş zaman
ne yöne çevrilsem yapraklarımın
sadece kapağı fiyakalı bir roman
okundukça sayfalarım hazan

tan yeri
ten yerinde
teri çekilmiş arzuların
ve sensizlik nihayet
süt kokusu
bir bebeğin aç dudaklarında sefalet
yakamozu söndürür
bir gemici feneri
Marmara da kıyamet
Aşıkları öldürür

vişne çürüğü dudakların
aklımda kalan
teninin kokusu
burnumu sızlatan
göğsünün tam orta yerinde başım
tam on yedisinde yaşım
bilmezken aşkla savaşmayı
oynaşmayı
kaderimle sana adanmışım

dün
bugün
yarın
seni çalar saat eksilirken vakitlerden
uğultusu kulaklarımda
sevişmelerimizin
ve sonra kaçışların
Marmara''nın çılgın rüzgarları gibi
serin ve Deri'n
yüzüme serpilir güneş kırıntıları
toprağım cemresiz
aylar mevsimsiz
ten yırtığı bir gece
cansız
suratsız...

leblerimde efsunlu öpücüğün kuraklığı
ellerimde vişne ıslaklığı..




''vişneler çürüdüğünde düşerim belki mevsiminden''
her mayıs gidişinle
ilk kez gibi vedalaşırken...