Vur Kaç Yaptım Sevgiye

karanlık bir odadan girdim , açtım tüm ruhumu yatırdım masaya , inceledim . Duygu hastalığını. ruhun can veren organı bu sevgi ,



deştim umutları , neşter yaptım kalemimi kestikçe yeni umutlar buldum eskilerinin içinde,



eskileri aldım önce ; baktım .. ! çocukluğumu bile buldum.

hüzünlerimi izledim saatlerce , ağlayan gözlerime baktım !

yeniden ağlamak bile geldi içimden.

bir aşk buldum , çürürken ..

bu yaşam aşkı, yada başka birşeyde olabilir.

bütün dostlarımı gördüm umutların içinde ,

ve onlarada bir aşk çürütmüşüm ruhumun dibinde.



deştim hayalleri , bir doktor oldum sözlerimle !



zaptettiğim hayvanı buldum , elleri kesilmiş ! ellerini yok !

kırılan umutlarımı yiyen bu canavarı , kendimi , kendimi seyrettim !

içinde sevgimi , sevgilimi , mutlulugumu , inancını buldum..



onu öldürmek isterken ki anılarım akı verdi içinden,

gök yüzüne.. gök mavisi , karanlıktı. bu sahte siyahın böğründe.

yıldız olduklarını seyrettim , ölüm planlarımın..

kaydırmadım yıldızlarımı , onlara isim taktım !



bir ruhun , bütünüyle ben oldugunu. bir hayvan oldugunu seyrettim.

inancıma kavuştum tekrardan.. !

inançlı oldum ! inançla doğdum yeniden..



vur kaç yaptım sevgiye,

üstünden öfkeyi kaldırmak istercesine..

hayallerimin gerillası oldum.

itibarı yüksek bu öfke.

bütün sevgiye hükmediyorken.

vur kaç yaptım ..

belki hislenir , sonra dirilir diye..