Vuslat Bir Hicret

İçimde derin bir boşluğun acısı

Bir ateş yumağı

Kimse anlamasın beni

Hiç bir kimse

Gerçekten kim farkında ki varlığımın 

Ruh gibi dolaştığımın şu dünyada

İçim dışım yanlızlıkta cirit atıyor

Kalabalık dünyalar 

Kendi dünyalarına dalmışlar,

Gecenin tam ortasında karanlık

Uzatmış elini

Gölgeleri bana mısın demiyor

Sessizlik almış başını gidiyor,

Ben bende kalmışım

Senden ırak

Ne kadar koşsam varamıyorum

Vuslat hicret olmuş

Sensizliğin koylarında,

Can can olsa 

Artık ne fayda

Gün günü kovalasa

Neye çare,

Zaten ömür

Ha bir yel ha bir rüzgar

Esse de bir etmese de bir

Geldimi zamanı

Düşecekler

Kırılan daldan yapraklar

Yolculuğu umutsuz bir diyar

Belki de gide gide 

Hiç bitmeyecek

Bitemeyecek 

Olan...

* Berlin, 14.08.2025 *