Vuslat Toprağı

Lambaları dilenci, eli mahkum sokağın
Su gibi içmiş hüznü, karanlıkta yalnızlar
Ateş böceklerine yuva olmuş dudağın
Mehtap dinler ah ile, sarhoş olur yıldızlar




Yüzünün şavkı düşsün, çekme yar perdeleri
Gölgeme dokunsun haz, en saf, en temizinden
Tutuşturmuş matemin, an misali her yeri
Gözlerin libas biçmiş, ruhuma aşk bezinden




Yokluğunun rengiyle, karalanır kainat
Güneş dağıtılırken, nerdeydin zamansızım
Yaralı kuşlarımı, uçurur kanat kanat
Ölümün şafağında geliversen ansızın




Ömrüm gözüne bakar, esirgeme nazarı
Gönlümün atlasını, deliyor düş kırığı
Öldürsün bir çift sözün, elin kazsın mezarı
Atıp vuslat toprağı, gömelim ayrılığı