Vuslata Geç Kalmışım

En çok kırmızı gülü severdim seninle karşılaşıncaya kadar...
Bir de hercai menekşeleri; hayallerim gibi rengârenk...



Kan kırmızı güllerin her bir yaprağında
Aşkın dudak izlerini görürdüm her baktığımda...
Bir de karşılıklı
"Güm!...Güm!..." vuran yürekleri...

Kan kırmızı güllerde
Yapayalnızlığın gözyaşlarıyla biriken
Çiğ damlalarıyla ağlardım ben de
Kendi yalnızlığıma...
Bir de benim gibi yalnız kalmışlara...

Kan kırmızı güllerde dolu bu bahçede dolaşırken,
Hiç ummadığım bir yerde,
Hiç beklemediğim bir anda
Çıkıverdin karşıma sen sarı gül...

O pırıl pırıl, sapsarı yapraklarında
Aşkın kan kırmızı dudak izlerini gördüm birden...
Yüreğim "Güm!...Güm!..." vururken;
Tüm dünya duyacak diye korktum...

O ışıl ışıl, sapsarı yapraklarında
Doyasıya yaşanmışlığın hazzıyla sere serpe yayılan
Çiğ tanelerini gördüm ardından...
Kendi yaşan(ma)mışlığımdan utandım...

Ve anladım ki;
Yıllar yılı kan kırmızı güllerde
Boşuna aramışım aşkı...

Boşuna ağlamışım yıllar yılı
Yalnızlığın gözyaşlarıyla birlikte...

Boşuna aldanmışım yıllar yılı gölge
Yaşanmışlıkların izlerine...

Boşuna yanmışım aslında o hiç
Yaşamadığım yapay sevdaların acılarına...

Meğer arayıp durduğum aşk;
Senin sarı yapraklarında gizliymiş gülüm!

Meğer yalnızlığın gözyaşları;
Senin sarı yapraklarına hiç akmamış gülüm!

Meğer doyasıya yaşanmışlık;
Senin sarı yapraklarındaki
Vuslatın tadıymış gülüm!

Meğer gerçek sevdalar;
Sarı yapraklarından tan vakitleri damlayan
Çiğ damlalarının ta kendisiymiş gülüm!



Her şeyi anladım seninle sarı gül...



Seni görünce anladım ki gülüm;
Vuslata çok ama
Çoooook geç kalmışım.....


(10092001)