Ya Havle

düğmesine basıp bu acıları kapatabileceğim
bir kumandam olsa, ne güzel olur Rabbim!
çizgi filmler açardım, bütün dünya halklarına..

eksildik,
eksildikçe gözyaşlarımız aktı,
aktıkça gözyaşlarımız, mendillerimiz çıkarıp sildik
bir silgi olsa da silse keşke
hüzünlerimizi Rabbim!

biz seni içimizi ferahlatacak tek ilaç olarak bildik,
biz senden başka, bize iyi gelecek başka bir şey bilmedik
bizim mağlubiyetimize de bir rahmet bağışla Rabbim.

Rabbim Mc.Donalds'a gidip
bir porsiyon mutluluk alamazsın mesela, biliyorum
mesela bir çocuk ölürken, bir çiçek eksik açar bahar içimizde
bir seans kayıp başlarız hayatın umut terapisine,
çıktığımız kontra atak, kalemize gol olarak dönmüştür.

Rabbim, biraz daha
ya havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim,
yalnız senin adınla ferahlar bu içim.

Rabbim genel kültür olsun diye mi ölüyor anneler?
hangisinin standart sapması çok, zalimin mi
yoksa badem gözlü çocukların oyuncak yerine
kurşunlarla buluşması acaba?
bilemedim Rabbim, biraz daha bağışla.

dualar varken, susmamalı
"Allah" deyince durmalı, durulmalı insan
damarda kalmalı kan, sızlamalı vicdan..

Rabbim, sen duyarsın ancak.