Ya Sev Ya Terket

Derdin ne?
İnsanca yaşamak mı?
Para mı, iş mi, ekmek mi, aş mı?
Yoksa bahanesi kendinden
Sonu yok,beyhude bir savaş mı?...

Hep aynı notasız türkü ağzında
Dağlarda çakallara söylediğin...
Halkların kardeşliği
Demokrasi,eşitlik,insan hakları
Bunların hangisi sensin?
Sen insanlığın neresindesin?

Resmi hala hafızalarda
Kundaktaki masum bebelerin
Kadınların,çocukların,öğretmenlerin
Sönen ocakların,yıkılan evlerin
Kanı hala ıslak kefensiz şehitlerin
Göster artık iç yüzünü bilelim
Çıkar artık maskeni de
İblisten türeme yüzünü görelim...

Yürekleri dağlar suratındaki acıklı,masum poz
Gören de itilmiş,horlanmış gariban zanneder
Azıcık tırnağın tutsun,aslan kesilirsin
Yanında masum kalır ifrit ve şeytan...
Timsahlar,vampirler senden ar eder...

Haybeye ufalanıyorsun...
Yıllardır kan ve kurşunla kitabını yazıyorsun
Yalçın dağlardan adamlığın...
Elbet bir gün perde iner,oyun biter ve mösyön gider
Kalır yalnızca küften ibaret,kokuşmuş madamlığın...

İşleri bitince seni de bir kenara atacaklar
Yularlarını ellerinde tutan efendilerin
Sen bu iğrenç senaryoda ufacık bir rolsün
Bir uşaksın kukla gibi eğilip,bükülen
Ve kalleşsin,su içtiğin vatana ihanet eden...

Hasatta çok adamlar gördü bu vatan
Tohumunu başağını ayırdı,serdi
Ne tozlu,topraklı yollardan geçti de
Hayinlere,soysuzlara geçit vermedi...
Aç gözünü,uyan artık,zavallı olma
Üç kuruşluk canın var,ondan da olma...

İbret de olmaz,verilen bunca dersler,öğütler
Ya adam gibi sevsin bu vatanı
Yada defolup gitsin artık
Kıçı sıkan koç yiğitler...