Yâd

Kanıtlamalı mıyım kendimi geceye?
Bir sağanağın hızına yetişememiş damla iken
Sen ise çöl ortasındaki çaresizliğimsin
Rüzgara da küstüm, yıldızlara da
Bundandır tüm şarkılardan kaçışım



Kendini aldatan gecelerde kaybettim seni
Uçurum diplerinde yatar anılarımın parçalanmış cesetleri
Kanayan çiçeklerin renkleri eksilmiştir
Gidişini sorsam takvim unutmuştur çoktan
Gel diyemem ruhum hıçkırıklara boğulur bir çocuk gibi



Kayan yıldızları toplardım sana düştükleri yerden
Avuçlarımda milyonlarca düş ışıltısı
Korkuturdu seni yakamozların ölüm dansı
Hayal kurabilmeleri değil miydi?
Aşıklarla ayyaşların tek farkı



Her şey müziktir hayatta
Bir nota ile başlar fırtına
Çeker hançerini delişmen rüzgâr
Hızla çevirir eskimiş sayfayı
Bitişi kolaydır da bir aşkın
Çok zordur yeniden başlaması