Yağmur

Yine yağmur aldı beni benden,
Hayallerimden,gençliğimden düşündürdü,
O dışarda çaktırırken şimşeğini,
İçime de veriyordu heybetini,
Korkuyordu duygularım çaresizce saklanıyorlardı.
Değer veripte karşılık görmediğinde,
Gözümden dökülen yaşlar gibi yağıyordu yağmur,
Her bir damlasında toprağa değer katıyordu.
Benim gözyaşlarımsa değerini çekiyordu insanlardan.
Artık diyordu artık olmayacak,sevmeyecek gönül
Yanmayacak ateşiyle sevdanın.
Ağlamak nedensiz olmayacağı gibi yağmurunda
Gelişi nedenli,sevindirmek çiçeği,bir gül goncası belki
Gözyaşım yağmursa,gözlerim gökyüzüdür olsa olsa
Hani herkes ağlar ya bir zaman bir nedenden ötürü.
Sende ağlarsan,seninde gözlerin gökyüzü.
Baksam görebilir miyim derinliklerinde o yüzü.
Sokağa çıksam sonsuza yürüsem gözlerinin altında
Islatır mısın beni de,senin için yanan şu kalbi görüp
Belki gözlerini konuşturup gel dersin
Bende karanlıkta tek başına kalıp bir sokak lambası gören çocuk gibi sevinirim
Biran sensiz olmadığımı hissederim
Ve belki o bir anda bütün yağmurlarımıda alır gelirim.