Yağmur Damlaları Altında Kayboldum

Beynimin tuzağında dolanıyorum,

Bir görüntü, bir sahne—hep aynı yer,

Yağmur yağıyor, sen başını çeviriyorsun,

Islak saçların alnına yapışmış,

Suratın büzüşmüş, gözlerin boşluğa bakıyor

Ve ben... kayboluyorum yine.

O an ne kadar sürdü bilmem,

Ama zihnimde sonsuzluğa dönüştü,

Bir hatıra değil, bir yanılsama belki,

Ama gerçek gibi can yakıyor.

Romantize ediyorum, biliyorum,

Ama o sahnede bir ben var—

Eksik, tamamlanmamış,

Ve sen varsın,

Sanki beni tamamlayacakmışsın gibi

Ama sadece iz bırakıp gidiyorsun.