Yağmur Ertesi

Yedi renkli buhar olmuş gözyaşları gün ışıklarıyla

göğün hırsı şimşeklerdeydi

gök gürültüsü

kaşları arasından şaşı bakan korla yıkanmış göz kapaklarından

süzülürken buğu kıskanç bir damla olup gizlice camda

erirken çapkın bakışlar bulutların ardında

birden seğirdi güneş kirpiklerinin altına

bakışları dondu bir serçenin

çok açtı

düştü toprağa.

Hani yeniden umut çiçek açacaktı ovalarımda

şimdi gonca veren dallara hüzün bastı

nereden geldi yedi renkli bu ölüm gökkuşağıyla

kirlenmiş her şey

her yerde zehir

ve her yer beton.

Naylon dereleri akıyor artık çöp konteynırlarından denizlerime

petrol deryasından

havada ölüm

toprakta

kirlenen insanlarla.