Yağmur Ve Yalnızlık

Doğumunla doğup
Ölümünle ölmeyenim ben,
Benim adım yalnızlık
Mezarındaki edebi dostun

Eli öpülesi nineler izlerken
Beklediklerinin gelmeyişlerini
Saklamak isterler hafif bir gülümsemeyle
Alıştırılmış oldukları hayal kırıklığını
Ve yağmur yağsın isterler hergün
Sudan sebepleri olsun diye
Yarına umut kalsın diye

Dolunay bütünlüğündedir yüreklerindeki korku
Titrek gözleri ise her daim saatte
Gitme vaktini değil,
Gelme vakitlerini beklemekteler
Cevabını bildikleri soru ise
Islatmakta düşlerini gözyaşları ile
Ya gelmezlerse....
Ya son nefes düşmez ise sıcak bir avuca...

Beyaz bir gül açar göğüslerinde
Bol dikenli, güzel kokulu bir çiçek
Sonbahar olur en sevdikleri mevsim
Bahanesi çok yağmuru bol diye

Doğumunla doğup
Ölümünle ölmeyenim ben,
Benim adım yalnızlık
Mezarındaki edebi dostun