Yağmura Kavuşan Bozkır

Sen üzerinde nice at koşturduğum
Gönül alemimin eşsiz bozkırı
Sen biraz kuru,biraz sert,biraz renksiz
Sen ömrümde kağıda dökemediğim satırlar

Durmadan filizleri yeşerir bağrında,yemyeşil
Sen yaşama sebebisin mümtaz sevdaların
Ellerinmidir yoklayan bulutlara değin
Bir yaprak açarcasına gönül çiçeğim

Hangi vakte sığdırsam seni
Düşüncelerimi kurcalasa sevdan
En uzaktan bile duyulur sesi
Kendiliğinden damlar baharın bereketi

Sen varsan toprakta filizler memnun
Tüm kuşların sesi değişik,ötüşü başka
Öylesine sahici ki varlığın
Çarpar güzelliğin bağrıma saçak saçak

Görsem gözlerini kıpırdayamam tezden
Başım döner ellerim ellerine değse
Kalan tek anıdır bir damlan yazdan
Varlığın da bu kadarmış
Senin olmak neyse

Sen düştüğü yerde çiçeklerin büyüdüğü
Her yeri eşsiz,her an güzel bozkırım
Sen sevdam,sen sebebim,sen yaşam kaynağım
Sen sevda yağmurumun damladığı büyük bozkır