Yağmura Sür Dudaklarını

Dekoltesi davetkar fikirlerim vardı, ele avuca sığmaz.
Barut kokusundan arındırılmış sözcükler...
Sabaha küskün hüzün,
Defolu birkaç bakış senden artan.
Ve,
Yazılması yasaklanmış gök mavi şiirler.

Dilimin doğrandığı gün başladı susuzluğum.
Ayak izlerimi sildi yağmur.
Kurudu akışkan heyecanlar.
Kan siper oldu gövdemde büyüyen aşka.
Tarih durdu,
Zaman ağır aksak süzülüyor.
Kırık bir bağlamada ağlayan türkü,
Ne kadar ihanetse hüzne;
Sözcükler, o kadar hain kaleme.
Hadi...
Yağmura sür dudaklarını.
Bir parça gülüş fırlat şehre.
Eylül, adından utansın.

Yatağını şaşırmış Fırat kadar savruluşum.
Güneşi doğursam ne fayda, Nemrut'un zirvesinde.
Sudur toprağın aşkı,
Buğday tenli bir başak ağlar bozkırda.
Tütün kokar ellerim.
Avuçlarımda yüzün.
Çaylak bir göz süzüş olur akşam seheri.
Bir bardak çayın demine düşer sohbet.
Alın terimde sır kokar.
Dilim yok ki anlatayım.
Kalem kırık, yazamam.
Sen iyisi mi...gözlerime bak.

İyi bak...!!!
Fay hattı yırtılmış bir sarsıntı göreceksin.

Oturup yıldız gölgesinde,
Sert esen çöl yeliyle ten seviştirdim.
Kum taneleri doldurdum ceplerime.
Kah, kar düştü sözcüklere
Kah, kavruldu ayalar.
Aklımın gülen çocuklarını yitirdim kimi zaman.
Göz yaşlarım küstü gamzelere.
Yine de sevdim kurşun sözlerini.
Bin öldüm,
Bin can verdi yaradan.

Son nefesti bu,
Ciğerimi yırtar gibi çektim içime.
Kan ter içinde bir yaz, sırılsıklam aşk.
Sonbahar düşer aramıza.
Yağmura sür dudaklarını,
Bir parça gülüş fırlat şehre.
Eylül adından utansın.
Savur saçlarını suratımın kuraklarına.
Dilim kopuk,
Kalem kırık...
Hadi durma
Gözlerimi kanat...


UĞUR YÜCE