Yağmurdu Gözlerin

Ben gözlerini de gördüm, içindeki hüznü de.
Gördüğüm en yoğun hislerdi gözlerin, okunmamış kitaplardı.
Gözlerindeki hüzün ise benliğimi paramparca eden,
kalın tellerle örülmüş tuzaklardı.

Yasaktı gözlerin gözlerime...
Muhtaçtı benliğim küçük bir tebessümüne.
Kardı hüznüm bembeyazdı.
Hem saf hem çaresizdi;
Ne çok şeydi.

Yağmurdu gözlerin sağnağında kaldığım.
Çöldeki bedevi misali damlasına muhtacım.

Yokluğuna hasret varlığına minnettar sözlerim.
Bu aralar ne de sensiz geçiyor günlerim.
Biliyor musun, en çok da beni ben yapan varlığını özledim...

Özlem güzel şey derdin bana.
Haklısın güzellikler doldu ömrüme senin varlığınla.
Şayet sen yoksan eğer, bunların hepsi "Nafile" bana...